Over de herindeling en een hele dure trouwzaal
door Ton Oskam
Ruurlo – Het samenvoegen van gemeenten is ooit door een groep ambtenaren bedacht. Maar het samenvoegen van een aantal kleine plaatsen tot één grote gemeente zou voor de authentieke woongemeenschappen als vloeken in de kerk aanhoren. De ambtenaren bedachten toen de term “herindeling”; dat klonk minder verontrustend. Een van de lokkende argumenten om te gaan herindelen was dat een gemeente van pakweg 50.000 inwoners financieel efficiënter kon werken dan zoveel zelfstandige gemeenten met gemiddeld 10.000 inwoners.
Er werd de gemeente Berkelland bedacht en Eibergen, Ruurlo, Borculo en (hevig tegenspartelend, want ze wilden liever bij de Tukkers) Neede begonnen besprekingen over de samenvoeging. Er waren natuurlijk heel wat voorwaarden, want dit was de laatste keer dat de vier gemeenten zich nog als zelfstandigen konden profileren.
Ruurlo bedong tijdens de Zwanenzang dat “ons” kasteel geen afgesloten landgoed zou worden van een welgestelde. De tuinen moesten openbaar blijven en er zou altijd gelegenheid zijn voor de LenteFair en het Kasteeltuinconcert. Uiteraard zijn kastelen romantische locaties voor trouwlustigen, dus ook de trouwzaal van Huize Ruurlo bleef publiek terrein.
Daar moet je niet mee aankomen bij een miljonair die een paar keer week geen glas wijn bij de open haard kan drinken omdat een stel er hun jawoord moet geven. En dan elke keer die stoet antieke auto’s op je parkeerplaats!
Bij mijn weten zijn de zeer welgestelde Stichting Twickel en de Stichting Kasteel de enige serieuze kandidaten geweest die aan de meeste “eisen” konden voldoen. Uit de krant begreep ik dat om onduidelijke partijpolitieke redenen deze gegadigden zijn weggewuifd – veel openheid heeft de gemeente nooit over de ontwikkelingen rond Huize Ruurlo gegeven.
Er kwam een laatste poging van de gemeente om Huize Ruurlo een tijdelijke bestemming te geven. Voor een fiks bedrag per jaar kon een bedrijf het “representatieve” gebouw huren. Zeer onprofessioneel werd erbij gezegd dat het bedrijf wél het achterstallig onderhoud moest betalen. Alsof je een woning huurt en de verhuurder je vraagt om op je eigen kosten eerst de daken, de riolering en de kozijnen te renoveren.
Het dwaze plan ging niet door, mede omdat aan de horizon zich de financiële en economische crisis begon af te tekenen.
Waar de herindeling was verkocht als een financiële allesreiniger voor de veel te kleine zelfstandige gemeenten, werd de samenvoeging een kast vol financiële lijken die maar niet verder willen ontbinden.
De gemeentelijk rekenmeester moet elke dag zijn rode potlood puntenslijpen.
Jaarlijkse onderhoudskosten voor Huize Ruurlo: 50.000 euro.
Dus rode streep door het gemeentelijk servicepunt in het Kulturhus.
