Ruurlo – Goedemiddag lezers. Na de opening van de nieuwe ijsbaan vroegen enkele bekenden of ik nog ging schaatsen. Ik zou het graag willen, maar als ZZPZA-er (Zelfstandige Zonder Personeel en Zonder Arbeidsongeschiktheidverzekering) heb ik ooit met een schok beseft hoe onzeker mijn inkomenssituatie was. Die schok was het gevolg van de wens van dochter om nog eens een keer te gaan sleeën; rodelen noemen ze dat in Oostenrijk.  We skieden naar beneden, huurden daar twee rodels en gingen weer met de gondel naar het Mittelstation waar het rodelpad begon.
Het eerste stuk was vrij vlak en eindigde op de Kuhalm waar het enige nog niet gemoderniseerde etablissementje van het dorp stond en de waard soms meer dronk dan zijn gasten. En deze soms ook vergat. Eens vroeg hij me of ik lang had moeten wachten. Dat beaamde ik en zei: “Daarom wil ik nu alvast voor morgenmiddag bestellen.” De uitbater ontlaadde in een hevige lachbui en de stamgasten lachten onbedaarlijk mee. Ik had blijkbaar iets komisch gezegd.

De man kwam op het terras onze spiritualiën brengen. Daar waren we intussen in gesprek geraakt met skiërs waarvan de vrouw – wat is de wereld klein! – een oud-Ruurlose bleek.
Het was deze vrouw die een half uur later mijn rodel zou bergen, omdat zij ski’s aanhad en ik tot mijn middel in de sneeuw stond.
Dat kwam zo: het tweede deel van het pad ging ineens vrij snel naar beneden. Het was heel moeilijk om met de hakken van mijn skischoenen te remmen, laat staan te “sturen”. Toen was er ineens die bocht naar links en ik vloog rechtdoor. Vloog, want getuigen hebben later gemeld dat ik mij – zonder slee –  wel twee meter boven de sneeuw had voortbewogen. Totdat de snelheid eruit was en ik neerplofte.

Met een gescheurde rib en een rekening van 620 euro gingen we de volgende dag een halve week eerder dan gepland nach Hause. Maar gelukkig kon ik met die gekneusde rib nog brood op de plank verdienen. Dat zou ik wel kunnen vergeten als ik op de ijsbaan mijn schrijfarm zou breken.

Maar, het blijft jammer, want schaatsen is een mooie en echt Hollandse sportieve bezigheid. Gelukkig dus dat we in Ruurlo weer een eigen schaatsbaan hebben; een 400-meter-baan waar misschien nog dit winterseizoen wedstrijden worden gehouden. En wedden dat het ijsclubbestuur nu al een strategie ontwikkelt om het volgend winterseizoen als eerste in -minimaal- de Achterhoek de kortebaanwedstrijden te organiseren?

De stand van zaken op dit moment is dat helaas weerman Evert-Jan Stegeman’s vooruitzichten blijken te kloppen: “Met Sinterklaas zal ook het winterweer Nederland verlaten”. Zelf heb ik eerder gemeld het niet zo te hebben op de zogenoemde Sinterklaaswintertjes, want meestal kakt daarna het winterweer in en gaat het tot het voorjaar kwakkelen. Maar goed, hopelijk kan de Kerstman het winterweer weer terugbrengen, want deze feestmaandvriend komt uit een gebied waar vanaf oktober tot april het kwik niet meer boven nul komt.

* Zonder glasvezelkabel (ik woon in het buitengebied) blijft  het broadcasten van video-opnames op YouTube nogal eens een probleem. Gisteren twee keer mislukt en pas vanochtend lukte het om de bijna tien minuten durende openings-“plechtigheid” van de nieuwe ijsbaan te downloaden en nu op de RuurloVandaag te zetten. De Sint – heden van harte geluk gewenst met uw 385-ste geboortedag, Goedheiligman! – kwam precies om 13.00 uur zijn opwachting maken. Van Pieterbaas kreeg ik pepernoten, kruidnoten en ander snoepgoed, dat ik vanochtend niet in mijn schoen, maar jaszak aantrof. FiLMPJe!

 

http://www.youtube.com/watch?v=brxeXqGfY8Y